MUNT Hypotheken raakt dus een belangrijke speler in het team kwijt. Roel maakte in zijn tijd bij MUNT in Den Haag een enorme ontwikkeling door. We spraken hem onder andere over die ontwikkeling.
Roel, wat betekent ontwikkeling voor jou?
In mijn jonge jaren wist ik nooit wat ik wilde. Daarom ben ik gaan reizen door Australië, alvorens bedrijfscommunicatie te gaan studeren. Het is nooit mijn droomstudie geworden, maar ik heb met die backpack op m’n rug in the outback met mezelf afgesproken dat ik afmaak waar ik aan begin. Na zes jaar studie had ik m’n papiertje en dacht ik: ‘wat wil ik hier eigenlijk mee?’
Waar begon je toen?
Ik vond de financiële wereld enorm interessant. Daarover leerde ik tijdens mijn studie vrijwel niets en dus ben ik op eigen houtje mij meer in die wereld gaan verdiepen. Om diezelfde reden begon ik een traineeship in de financiële sector. Toen is het balletje gaan rollen.
Je bent 10 jaar geleden midden in de crisis afgestudeerd. Leuke tijd om in de financiële sector aan de slag te gaan?
Nul banen te krijgen, haha! Ik studeerde af met bedrijfscommunicatie, dus had het mezelf ook niet makkelijk gemaakt. Via het traineeship kwam ik bij ABN AMRO terecht. In totaal ben ik tien jaar bezig geweest met hypotheken. Ik weet nog dat ik hypotheken in het begin best saai vond, maar terugkijkend op die tien jaar heb ik het eigenlijk altijd naar mijn zin gehad .
Heb je het toch nog lang volgehouden dan. Hoe dat zo?
Al snel besefte ik me dat het werk dat ik deed precies hetgeen was wat ik al die tijd miste, bijvoorbeeld ook tijdens mijn studie. Hypotheken gaan naast over geld, ook over mensen. Het is heel persoonlijk allemaal. Vaak zijn financiën best wel abstract maar dit komt voor mensen heel dichtbij. Uiteindelijk heeft het dus heel goed uitgepakt.
Hoe ben je uiteindelijk bij MUNT Hypotheken terecht gekomen?
In mijn tijd bij Moneyou ben ik in contact gekomen met directeur van MUNT Hypotheken Ellen Hensbergen. Zij overtuigde me mijn pad te verleggen. Wat ze goed doorhad was dat ik wel open stond voor een avontuur buiten de bankenwereld. Ik was vooral op zoek naar meer autonomie in mijn werk. Dat kon een kleinere organisatie als MUNT mij perfect bieden.
Kun je uitleggen waarom je bij MUNT op je plek zat?
De lijnen zijn korter, de sfeer is informeel en ik kon autonoom werken. De kracht van MUNT is wat mij betreft de afwezigheid van politiek en hiërarchie. Iedereen benoemt de dingen hoe ze zijn en zegt waar het op staat, of het nou de directeur is of iemand die vorige week is begonnen. Die omgeving heb ik als ontzettend prettig ervaren.
In hoeverre was jouw tijd bij MUNT Hypotheken een leerschool?
Naast het feit dat ik veel kennis heb opgedaan, ben ik gegroeid in het dragen van verantwoordelijkheid. Dat komt mede door die korte lijnen en dat veel beslissingen sneller genomen kunnen worden. Daardoor was ik ook betrokken bij zo’n beetje het gehele hypotheekproces. Mijn persoonlijke leercurve ging steil omhoog.
Wat vond je fijn aan de sfeer bij MUNT?
MUNT Hypotheken is veel meer dan een ‘werkgever’. Ik zie het als een soort familie met een hechte band. De onderlinge relatie maakte het gemakkelijk om gevoelige en zelfs persoonlijke dingen te bespreken met mijn collega’s. En juist daarom is het ook heel dubbel en moeilijk om nu te vertrekken.
Waarom dan dat vertrek?
Ik vroeg me steeds vaker of ik oud zou willen worden in de hypotheekwereld. Steeds vaker is het idee om docent te worden als scenario door het hoofd geschoten. Ik ben erachter gekomen dat ik enorm veel energie haal uit het overdragen van kennis. De plek waar dat volgens mij optimaal tot uiting komt, is in het onderwijs. Helemaal in het HBO ,waarin ik mijn opgedane praktijkervaring bij MUNT ook kan delen met de studenten.
Het DNA van de onderwijzer heb je dus overgenomen van je vader.
Nou dat is wel gegroeid. Ik had altijd een hekel aan de docentenrol die mijn vader thuis op zich nam. Destijds was hij naar mijn mening als jonge jongen zeer langdradig en te enthousiast om dingen uit te leggen. Ik merk dat ik daar nu ook een handje van begin te krijgen. Soms is het toch confronterend om te zien dat ik eigenlijk precies zo ben als mijn vader toen was. Ik hoop wel iets minder langdradig te zijn.
Wat neem je aan bagage mee naar de Hogeschool van Amsterdam?
In ieder geval een hoop dingen vanuit mijn MUNT-tijd. De wijze van rapporteren en communiceren in het bijzonder. Kort en bondig. Dat is exemplarisch voor MUNT. Vaak werd en wordt er op het kantoor in Den Haag ‘mand’, verwijzend naar het beroemde filmpje van Maxim Hartman, geroepen. Iedereen weet dan wat je bedoelt. De kernboodschap mag nooit ondersneeuwen. Wat mij betreft is ‘mand’ voor mijn studenten les één.