De hypotheekmarkt vanuit de beleggerskant

De match tussen investeerder en hypotheekvorm hangt af van de financieringsopzet van de investeerder en de solvabiliteitseisen. Daardoor is voor de ene investeerder een lagere loan-to-value (LTV) interessanter dan voor de andere investeerder. Dito voor de rentevastperiode (RVP).
Bij de huidige drie investeerdersgroepen is momenteel een duidelijke segmentering zichtbaar:

> Banken. Vanuit de financieringsopzet van banken is een relatief korte RVP gewenst en vanuit de solvabiliteitseisen zijn dit de lagere LTV-klassen. De meeste banken werken echter met een eigen model voor het bepalen van de solvabiliteit, waardoor minder kapitaal aangehouden hoeft te worden dan onder het standaardmodel. Althans, vooralsnog.

> Verzekeraars. Gedurende enkele jaren golden er aparte regels voor leningen met NHG, maar deze zijn niet opgenomen in Solvency II. De langetermijnverplichtingen van de ontvangen premies maakt dat hypotheken met een langere RVP goed passen. Waar banken doorgaans hun eigen interne model hebben ontwikkeld, leunen verzekeraars voor het merendeel op het standaardmodel dat Solvency II voorschrijft. Daardoor zijn hypotheken met een lagere LTV meer gewenst.
> Pensioenfondsen. Door de hogere rente-opslagen voor hypotheken met een hoge LTV zijn deze aantrekkelijk voor pensioenfondsen. Per 2018 is de wettelijke maximale LTV verlaagd naar 100%, waardoor de onderscheidende waarde dan iets minder groot wordt ten opzichte van banken en verzekeraars. Voor pensioenfondsen zijn, net zoals voor verzekeraars, hypotheken met een langere RVP interessant.
 

Meer weten over dit onderwerp? Lees de paper van DMFCO, ‘Toenemende concurrentie op de Nederlandse hypotheekmarkt’.